Road trip

kfstenvers
Sep 30, 2017
6 min read

Oke! Dus ik heb weer veel om jullie te vertellen.. Teveel eigenlijk, bereid je dus maar voor op een iets langer verhaal dan normaal ;). Mijn mobiel vertelt me net dat het 29 September is, dat is 10 dagen na mijn vorige blogpost. Nu ben ik er officieel van overtuigd dat het chaos van India mijn mobiel heeft geïnfecteerd, hierdoor klopt de datum niet. Het is eigenlijk gewoon 23 september en ik heb nog wel meer dan 3 maandjes over! Ook heb ik me dus gewoon aan mijn beloftes gehouden om minstens 1 keer per week een stukje te schrijven. Maar stel dat het toch wel gewoon 29 September is, dan zijn hier de oorzaken voor het versnellen van mijn tijd in India: Tijdens 3 van de afgelopen 10 dagen ben ik op mijn eerste Indian road trip geweest! Van 24 t/m 26 september heb ik samen met Mascha en 5 Indiërs genoten van 1200 km achtbanen in een klein busje. Met een Hollands brein zou je denken dat je met zó'n afstand in zó'n korte tijd echt alleen maar gereden hebt. Dit was ook wel een beetje zo, maar dat betekent niet dat we niks gezien hebben, integendeel! We hebben ons verbazingwekkend vaak het busje uit moeten wurmen om ergens lekker toeristisch te zijn. Op de 24e begon ons avontuur met een flink aantal uren op de weg, maar dat was weer niet storend: onze rit was geweldig! Niet alleen die paar uur, maar het hele weekend. We reden langs ontelbaar veel palmbomen, kleine dorpjes met meer improvisatie hutjes en natuurlijk de geiten, de koeien, honden, katten, paarden(!) enz.. Het rijden was oneindig genieten van Indiaas-huisje-boompje-beestje met Tamil muziek op de achtergrond. Ik vond het zo nu en dan zelfs jammer dat we moesten stoppen. Maar deze stops haalden dat gevoel snel weg: onze eerste halte was al meteen een oude, indrukwekkende Hindoe tempel. GROOT was het eerste wat Mascha en ik konden denken toen we tegen de zon in tuurden om de top van de tempel-toren goed te spotten. De tempel was echter niet in duizend kleurtjes zoals degene die we hiervoor gezien hadden, hij was geheel van bruine stenen gevormd. Een soort piramide van enorme sculpturen zou je kunnen zeggen, opgebouwd uit reusachtige stenen die van top tot teen versierd waren. Rondom de piramide-vormige tempel was alles groen met hier en daar nog meer stenen kunstwerken. Bij ons bezoekje scheen de zon volop en er heerste een echte vakantiesfeer: op de groene velden lagen overal Indiërs te relaxen in de schaduwen van de grote bomen die hier en daar verspreid stonden over het terrein. Het was allemaal heel zen, ondanks het feit dat Father Maria ons 15 minuten gaf om rond te kijken. Nouja, we hebben het in ieder geval gezien. Hierna was het weer de auto in om tot na zonsondergang door te rijden naar een andere tempel, in Thanjavur. Wat bleek was dat deze tempel destijds gebouwd was door een koning en de tempel die we daarvoor zagen (in Cuddalore) door zijn zoon. Het verschil in machtsvertoon mocht er zijn.. Deze tempel was echt veel en veel groter. Reusachtig, prachtig en machtig, maar met dezelfde kalme atmosfeer als de tempel van de zoon. Dat de tempel veel groter was maakte wel dat ik wat langer met mijn mond open stond, maar ik zou niet zeggen dat ik deze ervaring meer of minder gaaf vond, gewoon anders. Na de 2e tempel reden we door naar een ander Don Bosco huis waar voornamelijk priesters worden opgeleid. Hier hebben we gegeten en zijn we op tijd gaan slapen: op maandag moesten we om 5:45 bij de kerkmis zijn... Na dat ochtendfeestje was het terug de auto in en door reizen naar Trichy, waar we bij een ander Don Bosco huis hebben ontbeten. Alleen in de provincie waar we rondgetourd hebben (Tamil) zijn al 50 Don Bosco vestigingen en de gehele maandag ochtend (plus een deel van de middag) werd dan ook gevuld door een aantal van die huizen te bezoeken. Best interessant om te doen, want ieder huis is weer anders. Zo is er bij de ene alleen een kantoor, bij de andere een school voor media opleidingen en bij de andere scholing voor toekomstige elektriciens en timmermannen. We hebben uitgebreid geluncht bij een van die huizen en zijn daarna, na nog ong 2 Don Bosco locaties en een dam (die was niet echt spetterend interessant), 's avonds in Madurai aangekomen. Ik ben echt blij dat het donker was toen we arriveerden, want de hele stad is dan een zee van kleuren door de verschillende soorten lichtjes: versierlampjes, reclameborden, naamborden enz. Het is een stad vol elegante drukte. In Madurai bezochten we een tempel die oogverblindend mooi was: de tempel Meenakshi. Dit oude gebouw heeft een reusachtige zaal waar echt honderden pilaren in staan, allemaal weer versierd uiteraard, Het plafond fel beschilderd met Indiase vormen. Je weet echt niet wat je ziet, het was een compleet andere wereld. Naast de grote zaal waren er nog andere zalen/gangen waar overal kraampjes stonden en nog meer lichtversieringen hingen. De puntige toren van de tempel was ook helemaal in lampjes gekleed. Door alles wat ik daar zag dacht ik meerdere keren: ik moet hier echt heen gaan met kerst! Wie weet doe ik dat ook :).. In Madurai was uiteraard weer een Don Bosco gebouw, daar zijn we meteen in slaap gevallen op steenharde bedden (ze zeggen dat dat goed is voor je rug?..) Op de laatste dag van de trip verplaatsten we ons, na ontbijt langs de weg (dosa), naar Kodaikanal. Deze plaats lag in de bergen, bergen zoals je ze ziet in Duitsland, maar dan met tropische bomen en apen. Heel veel apen! In Kodaikanal bezochten we het huis van een ultra lieve familie, waarvan de vrouw des huizes ons koffie en cake aanbood en ons daarna ook vroeg of we wilde blijven lunchen. We zeiden ja, maar gingen eerste op de berg langs wat uitzichtspunten rijden, een franse, blauw met witte kerk en een meertje waar we een paar minuten met een roeibootje op rondgevaren hebben. De lunch bij de familie thuis was echt té lekker: ze hadden 2 soorten bijzondere kip klaargemaakt, verschillende curry's, groentes en rijst. Ik. Zat. Zo. Vol. We waren zo overdonderd door de gastvrijheid dat ik en Mascha voor de familie gezongen hebben toen we 's avonds vertrokken. Na vertrek hebben we lang non-stop gereden, het was al snel donker en we hebben allemaal geslapen. We kwamen alleen uit onze doezelstand voor een eetpauze langs de weg (chapati! :D) of een theepauze (dit deed je bij mini kraampjes die overal langs de weg staan, heel cute en de thee of koffie met melk en suiker is verrassend lekker). Op 27 september om 2.15 reed onze auto weer door de poorten van The Don Bosco Boys home en zijn wij direct door gestrompeld naar onze bedjes. Ik ben nog steeds een beetje moe van ons uitje, zoveel km maken kost wat energie! Nu zitten we in wat slomere dagen in Pondy, de jongens zijn allemaal naar huis; het is vakantie. Alleen een weesjongetje, Mutu, is nog hier (dit is zijn thuis, dus ook in de vakantie). Verder zijn van de staf alleen Father Felix en brother Chris nog over. Chris vertrekt morgen naar familie, net als Chinna vanochtend. Father Maria is ook naar familie, voordat hij vertrok hebben we nog vast kunnen stellen dat we wanneer de jongens terug komen (maandag) gaan beginnen met 's ochtends lessen geven op de school. Dit gaan we ongeveer 3 keer per week doen dus onze ochtenden zullen meer gevuld zijn! Voor nu hebben we nog 2 dagen 'vrij', we gaan waarschijnlijk morgen pizza eten in Pondy. Verder spelen met Mutu, koken voor het clubje dat hier over is en ja, we zien het wel. Weekend!! :D

Hieronder een paar foto van de reis: nr. 1 is de toren van de tempel in Cuddalore, 2 is een straatje in een willekeurig dorpje waar we doorheen reden (het was daar heel rustig!), 3 is een voorbeeld van het soort voertuigen die je tegenkomt op de snelweg in India (uiteraard met passagiers.. ;D), 4 en 5 zijn foto's van de tempel in Madurai. Excuses voor de slechte kwaliteit, een Iphone houdt niet zo van donkere kamers gevuld met lichtjes.. En dan nr. 6, dat is toch een foto van die dam die niet zo spannend was, het uitzicht is toch wel iets om aan jullie te laten zien: links de zee, rechts het groen van de bossen die langs de dam liepen.