We hebben dat punt bereikt waarop we nog maar 1 dag met de jongens over hebben.. Ik ben nog niet aan het huilen of nagels bijten, aangezien dit feit bij mij nog steeds niet binnengekomen is. Ik verwacht dat zaterdagochtend nadat de jongens weg zijn het besef momentje me in het gezicht gaan slaan. Beuken zelfs. Maar goed, de laatste dagen hier zijn dan ook wel extra leuk, niet alleen omdat we er nog een beetje meer van genieten dan we normaal al deden, maar ook omdat er meer gaande is zo kort voor kerst. We hebben de afgelopen 2 weken doordeweeks gezwoegd aan posters voor de kerststal op het project. Er moest een achtergrond geschilderd worden voor een soort vogelkooi met 3 wanden die naast het kantoor van Father Maria staat, deze zou dan uiteindelijk een complete kerststal worden. We moeten het eindresultaat nog te zien krijgen. Masch en ik bedachten om de achtergrond door meerdere nationaliteiten te laten reizen, in de kerstsfeer. Nu is de binnenkant van de kooi bedekt met posters van Nederland, Italië, Frankrijk, Amerika, Marokko en India met kerstbomen en sterren. De jongens ontdekten dat we steeds aan het schilderen waren dus besloten ons zo nu en dan in de middagen te 'helpen', waardoor sommigen bergen een misschien wat onnatuurlijke kleur hebben enz. ;).. Verder hebben we nog weet ik veel hoeveel sterren uitgeknipt en in de glitters laten zwemmen (deze worden in de kerstal van verschillende hoogtes omlaag gedrapeerd, tussen lichtjes die we heen en weer gaan spannen bovenin de kooi/kerststal), hierdoor hadden we niet alleen glittersterren, maar ook glittervrijwilligers. Ik heb mezelf 's avonds extra hard moeten schrobben die dag.
Ons laatste weekend met de jongens was een bijzondere, de belangrijkste reden waren jullie tafels en banken... Ze zijn af!!! En ze staan in de etenszaal! De jongens gingen door het lint toen ze zaterdag ochtend zagen dat ze niet meer op de grond hoefden te eten. Die nacht hebben de 10th graders en de staf alles de zaal ingesleept, wij waren zelf ook echt verrast dat ze er al stonden. De tafels werden gezegend, er werd heilig water overheen gesprenkeld, de jongens hebben gezongen en er zijn foto's gemaakt. Na de hele ceremonie mocht dan eindelijk iedereen voor de eerste keer aanschuiven. Masch en ik voelden ons echt ultra blij, het was zo gaaf om te aanschouwen hoe bijzonder de jongens het vonden en om te zien hoe mooi de tafels wel niet geworden zijn. We zijn SUPER trots en ZO dankbaar voor jullie hulp! Dit had echt never nooit gekund zonder de donaties die we over de afgelopen maanden hebben ontvangen. Na het feestelijke eerste ontbijt aan de tafels was er een kerstviering op de school. We mochten om half 10 meekijken naar een die door onze jongere jongens voorbereid was, het kerstverhaal dat door de mini's van de school werd uitgebeeld en Clemond (jongen van het project) die in een kerstman pak het schoolterrein over huppelde. Ook mochten we nog luisteren naar kerstmuziek in het tamil dat onder andere door een aantal schoolmeisjes gezongen werd. We mogen dat wel met 27-30 graden en hete zon zitten hier in India, maar de christmas spirit is toch wel aanwezig. Met alle blijdschap en feestelijkheid die bij zo'n schoolviering aanwezig zijn kun je het niet niet kerstachtig noemen.
Ja het klopt, ik heb niet hetzelfde authentieke 'kerstgevoel' dat ik thuis ervaar naast de kerstboom, met de openhaard aan en onder het gezelschap van Mariah Carrey's stemop de achtergrond.. Een kerstboom hebben we hier helaas niet, en het is allebehalve koud! Verder zul je hier nooit liedjes horen over liefde en kerstcadeautjes, als je ze verstaat zullen ze toch alleen over Christus gaan. Maar dat het bijna kerst is merk je hier dus toch wel, door de sfeer die de jongens het huis door jagen. Na die ochtend hadden we het normale schema: studietijd, games, lol hebben in de vrije tijd. Het week niet echt af van de weekenden die we hier altijd meemaken, op een dingetje na. Ofja, een wezentje. Aan het einde van de zaterdag middag bleek dat een straatkitten zijn weg naar ons gebouw had gevonden, de jongens hadden Bosco (we hebben 'm een naam gegeven) buiten in het zand gevonden en hebben hem in de armen van Mascha geplaatst. Bosco was/is in een slechte staat, hij is de meest magere kat die ik ooit gezien heb en was dus ook niet voor niks heel erg zwak. De meeste jongens hier hebben geen idee hoe ze met dieren om moeten gaan, of snappen niet echt dat dit ook gewoon een levend wezen is; in India zijn huisdieren een soort taboe, honden en katten zijn gewoon een soort plaag die op straat leven.. Hoe dan ook, Masch en ik redde Bosco van de 'aandacht' die hij van alle jongens kreeg en verstopte hem achter het deel van het gebouw waar wij slapen. Ik verwachtte dat hij snel dood zou gaan, maar heb voor de zekerheid toch wat kip gestolen uit de keuken om hem iets te eten te geven. Nu leeft Bosco nog steeds, en hij wordt iedere dag levendiger door de melk en boter (we hebben niks beters) die we hem 's ochtends en 's avonds voeren. Bosco slaapt voor onze kamers, op een doek die we daar neergelegd hebben. In zijn vrije tijd, rondom zijn dutjes en eetpauzes, is zijn grootste hobby het terroriseren van The Boys Home: luid mauwend iedere hoek van het huis ontdekken.. Hij verlaat ons in ieder geval niet meer :S.
Het laatste weekend was dus een goeie, ik kan me nu al voorstellen dat ik me de details hiervan nog beter zal herinneren. Ik zal toch, onbewust dan wel niet, dit weekend meer koesteren dan alle andere.
Nu is het donderdag, we hebben vandaag de hele middag besteed aan cadeau pakketjes maken voor de jongens voor kerst, er zijn voor hen kleren, schoolspullen, lekkers en kalenders gekocht en die worden morgen bij de kerstviering uitgedeeld. Morgenavond zal bij de Main Building van het project (die 1 km verwijderd is van hier) van alles voor kerst georganiseerd zijn, wat allemaal weten we nog niet precies.. We zullen het vanzelf ontdekken. Voor ons wordt dit niet alleen kerst met de jongens, maar ook alvast een soort afscheid, voordat ze overmorgen allemaal naar huis gaan (op een paar oudere na) en we ze waarschijnlijk nooit meer terug zien.. Voordat Mascha en ik samen hier kerst gaan vieren, een lange kerstmis, santa clause is coming to town luisteren en een vreetpartij houden in onze kamer wordt waarschijnlijk de dag opvulling... We doen wel alsof het sneeuwt buiten en onze familie dichterbij is ;). Jullie horen over een week wel weer van me, dan kun je lezen over hoe goed dat ons gelukt is. En over ons afscheid van zowel de jongens, als India.
Hieronder kun je de foto's bekijken van de eetzaal met én zonder tafels en stoelen, 2 van de opvoeringen bij de school kerstviering en een foto van Bosco. Lief ding dat het is :).
