Het was achterlijk vroeg in de ochtend toen we in onze eerste Metropolis van India aankwamen. We waren doodop van opnieuw zoveel km afleggen naar een nieuwe bestemming, zo kort na onze rondtocht in Sri Lanka. Delhi gaf ons hierop dan ook geen echt hartelijk welkom: onze eerste ervaring in deze immens drukke stad was oplichterij van Riskja chaffeurs, die ons vertelden dat er allemaal wegen geblokkeerd waren vanwege festival gelegenheden enz. Hierdoor eindigden we bij een 'tourist information desk', die er dus om bekend staan trucjes met je uit te halen. Het sfeertje stond ons meteen niet aan, dus we belden onze hostel om na te gaan of we werkelijk niet direct bij hun konden komen. Onze hostel eigenaar redde ons, we namen (zonder de andere tuktukker te betalen) een nieuwe tuktuk naar The Backpackers Hostel. Delhi zat trouwens helemaal onder de smog, dit hielp ook niet bepaald bij het zonnig houden van onze humeurtjes. Maar niet alles had zo'n donker tintje in Delhi. We sliepen een tijdje bij de hostel om uitgerust te zijn voor de activiteit die onze dag zou redden: een nieuwe tattoo halen bij KDz Tattoo's. Deze afspraak was alles behalve spontaan, die hadden Mascha en ik meer dan 1 maand van tevoren gepland, na lang onderzoek voor een goede tattoo shop in Noord-India. Goed was KDz tattoo's zeker. Ik had voor mezelf een tattoo ontworpen en deze heeft een super toffe dame met prachtige precisie op mijn arm neergezet. Ik kon er echt niet blijer mee zijn! Het duurde wel lang, ik zat meer dan 1,5 u met mijn arm onder de naald en mascha lag zelfs meer dan 2,5 uur op de tafel. Het was hierna dus al tijd om wat te eten, lekker snel op het metro station, we hadden even geen zin in gedoe. We lagen vroeg in bed om wat meer uren rust te verzamelen voor ons vertrek naar Agra. De trein pakken naar Agra was bijzonder en vervelend. Niet bijzonder vervelend, echt een dubbele ervaring. We waren ruim op tijd op het station, maar dat behield ons niet van een extreem stressvolle situatie: het hele perron was vastgelopen met mensen. Overal liepen Indiërs, met hun 20 kilo koffers op het hoofd gebalanceerd, tegen elkaar aan te beuken. We werden doorgestuurd naar een ander perron, waar we dan de rails op mochten klimmen en over moesten steken naar de trein die we moesten hebben. Dan klim je door zo'n wagon heen het juiste perron op en ontdek je dat het daar nog drukker is. We stonden 20 min vast, aan alle kanten drukten mensen tegen ons aan, we konden ons geen cm verplaatsen. Dra-ma-tisch. Op het gegeven moment besloot een groep mannen een soort ram actie uit te voeren en scheurden ze met geweld de groep mensen in tweeën. Hierdoor konden wij het op een rennen zetten naar onze wagon, die zowat 1 km verderop was (deze treinen zijn onvoorstelbaar lang). We hebben het gehaald, bezweet en met blauwe plekken van onze zware rug accecoires, maar we konden lachen toen we eindelijk zaten :). We kwamen 's middags aan in Agra. Een tuktuk bracht ons naar ons hotel, wat bijzonder luxe bleek te zijn. Het is waar, we hadden wel van te voren besloten om een paar euro meer te besteden voor de nacht in Agra. Zo konden we wat beter uitrusten, was ons idee. Dat wij een reusachtige kamer zouden krijgen met zachte bedden, een SCHONE badkamer (stel je eens voor ;) ), een zithoek én betaalbare roomservice.. Dat hadden we echter toch niet verwacht. We maakten meteen gebruik van die roomservice; aten lasagne en we namen een douche voordat we aan het eind van de middag onze eerste blik op de Taj mahal zouden werpen. We namen een tuktuk naar de rivier die langs het wereldwonder loopt, een rivier die vanwege het seizien nu helaas droog stond, die had voor mooie foto's kunnen zorgen. Het was nog steeds een mooi aanzicht: de Taj Mahal van een afstandje. Het maakte ons des te meer enthousiast voor de ochtend daarop. Deze ochtend stonden we ruim voor zonsopgang op, zaten we om kwart voor 5 in een tuktuk zodat we ruim voor 6.30 u (de zogenaamde openingstijd van de Taj. De rij liep uiteindelijk pas iets na 7.00 u) bij de rij konden gaan staan. De zonsopgang mistten we, het was al licht toen de poort opende, plus het was heel bewolkt waardoor je de rode bol amper zag. Dit maakte de Taj Mahal niet minder indrukwekkend. Sjezus wat is dat gebouw GROOT. De tombe stond er heel dromerig bij, gebouwd van melk-wit/wolk-kleurig marmer leek ze in het bleke licht amper te bestaan. Het was een soort fata morgana ervaring, we waren gek geworden door slaaptekort en hierdoor leek het alsof iemand een hemelshoog meesterwerk in de lucht had getekend. We hebben foto's gemaakt voor het water dat naar de Taj toe loopt en zijn na een rondje om het gebouw naar binnen gelopen. Hier zagen we de (replica's van de) graven van de Koning, verantwoordelijk voor de bouw van India's toeristenattractie, en zijn vrouw, degene waarvoor de Taj Mahal oorspronkelijk gebouwd was. Na dat bezoekje maakten we nog wat meer gebruik van de roomservice, we voelden ons echt koninklijk :D. We gingen rond 12.30 u richting het rode fort. Online stond dat je Agra toch echt alleen bezoekt voor de Taj Mahal, maar wij zijn blij dat we daar niet in trapte. Het rode fort was mooi, er zijn meerdere paleizen gebouwd binnen de hoge rode zandsteen-muren. Je kon wel maar 3 van de 30 gebouwen zien in het fort, maar die waren dan ook niet klein en echt gaaf. 'S avonds wachtten we bij het hotel tot we onze bus naar Varanasi moesten halen. We namen een riksja naar de plek waar de bus zou arriveren met een aantal andere backpackers. Ik had deze reis super leuk kunnen vinden, had ik geen dodelijke buikkrampen gehad... Nu kon ik alleen maar mijn onschuldige backpack fijn knijpen. Het was niet prettig.. De bus was wel top, ik heb non-stop geslapen tot we in Varanasi aankwamen. In Varanasi wilden we eerst naar onze hostel om onze spullen af te droppen enz. De hostel in kwestie was helemaal mijn stijl. Alles was in gekke kleurtjes en de muren waren ondergeschilderd door locale fine arts studenten. De sfeer kon niet stuk, I digged it. We liepen te voet de stad in. Dit deden we met een missie: we hadden honger. Ik las online over Dosa Café en dit is waar we uiteindelijk ook terecht kwamen, na een lange wandeling langs de Ganges en door de bedrijvigheid van Varanasi. We aten goddelijk gevulde Dosa's (die rijst 'pannekoeken') en gingen weer terug de drukte in. Want wauw, de drukte van Varanasi is prachtig. Ik weet dat het klinkt als een cliché, maar er is daar letterlijk iets wat je nog nooit hebt gezien om elke hoek, in ieder straatje en bij iedere Ghat aan de rivier. We zagen onze eerste babba's, die magere zen dudes met oranje gewaden en baarden tot hun tenen, kraampjes met vreemde producten van hier tot tokio, muren met vreemde beschilderingen langs het water enz. We bezochten een ghat waar de doden worden gecremeerd. Toch wel bizar om toe te kijken hoe de overledenen op houtstapels gelegd werden en, ja, in de fik gestoken werden. Het voelde wel een beetje alsof ik ergens binnen gestapt was waar ik niet hoorde, alsof het respectloos was om bij deze ghat de toerist uit te hangen. Toch vind ik het bijzonder om meegemaakt te hebben, weer wat leren van zo'n elementje uit deze contra-cultuur. We bezochten nog een andere ghat. Voor degene die dit nu opnieuw lezen en zich afvragen wat dat in godsnaam is (ik wist het ook niet): een ghat is een trap die omlaag leidt naar het heilige water van de Ganges, in Varanasi heeft iedere ghat een specifieke functie (zoals dus crematies) De tweede ghat die we bezochten was voor een soort vuur ritueel dat iedere dag 's avonds uitgevoerd wordt. We keken toe hoe een rij van 8 mannen rondjes draaiden met voorwerpen die óf heftig rookte óf vlammen uitstootte. Dit deden deze hindoeistische priesters (ik ga er vanuit dat ze priesters waren) onder het geluid van rinkelende bellen en gezang in Hindi. Door het karakter dat Varanasi heeft (dat 'nieuwe indrukken bij iedere stap' idee) waren onze batterijtjes bij zonsopgang wel aan hun einde. We kochten wat snacks voor avondeten en vielen weer eens voor 22 u in slaap. We zijn zo braaf in India. Op de 24e was het ons plan om een boottochtje bij zonsopgang te maken, heel vroeg dus. Het vroege opstaan lukte, ja, maar het daadwerkelijk vertrekken naar de rivier werd verhinderd door een dichte deur, kou en ong. 80% tegenzin. Oké, we zijn dus niet alles gaan doen wat je volgens iedereen en alles op het internet MOET doen wanneer je Varanasi bezoekt, maar om heel eerlijk te zijn ben ik blij dat we deze activiteit geskipt hebben. Die nacht zouden we met een trein naar Jaipur reizen, wat echt heel vermoeiend bleek te zijn (daarover lezen jullie in mijn volgende blog) en het is goed dat we daarvoor wat uitgeslapen hadden. We hebben onze laatste dag in Varanasi nog wat rondgeslenterd. Langs de Ganges, door de marktstraatjes. Gewoon nog iets meer de ambiance opsnuiven voor ons vertrek naar Jaipur. Varanasi was echt de winnaar van de eerste drie steden in het Noorden.
Hieronder weer een paar fotootjes van onze ervaringen. Eerst zie je mij voor de Taj Mahal, dan een foto van ons plekje in de trein naar Agra, dan 2 snaps van de hostel in Varanasi en een paar van Varanasi zelf (de laatste in het donker is van het vuurritueel). De eenalaatste foto is van mij in zen modus bij de hostel, want het was daar zo leuk :) (er was een nepstrandje om te chillen!). De allerlaatste is van mijn verse tattoo (het zijn Indiase henna patronen binnen een rechthoekige kader over mijn onderarm).
