Busy busy days in India! Verspreid over de afgelopen 10 dagen (?) hebben we eigenlijk alleen maar feestjes gehad, bofkonten dat we zijn. De lol begon met een westerse vreetpartij vorige week woensdag. Mascha en ik vonden dat we toch echt even een goede dosis kaas, slagroom, friet en andere fundamentele voeding nodig hadden. Dit begon ernstig belangrijk te worden voor onze (mentale) gezondheid, dus hebben wij een Riksja genomen naar een westerse tent in White Town. We zijn daar samen de strijd aangegaan met een pizza, een hamburger met frietjes, een pasta en 4 milkshakes. Een ware sport was het, om dit alles naar binnen te krijgen, maar in deze zijn wij dan wel echte kampioenen. Op de donderdag (5 okt.) was het de verjaardag van Brother Chinna. Wij waren hier al lang op voorbereid, de jongens riepen al een week "sister, party! Chinna birthday!" (bij een verjaardag horen speciale activiteiten en lekker eten). In de dagen ervoor hebben we ons samen met Brother Chris uitgesloofd om posters te maken en zijn ik en Mascha stiekem naar een bakkerij gegaan om een taart te kopen. De verjaardag zelf was echt geslaagd, Chinna was bijna geëmotioneerd door alle verassingen en er was een speciale avond georganiseerd bij de main building van Don Bosco in Pondicherry (1 km lopen vanaf hier). De staf hield wat speeches, de jongens hebben gezongen en gedanst en ja, wij kregen ook een beurt... Op 'Celebration' van Kool & The Gang hebben Mascha en ik als idioten heen en weer gestuntelt over het podium. We hadden sari's aan, stel je het eens voor... De jongens hebben het er nog steeds over... En dan was er nog het weekend, deze werd gevuld met uitjes voor onze studentjes. Officieel wordt iedereen hier 1 keer per maand in een bus gepropt om naar het strand of het park te gaan, maar dit weekend was voor de jongens het 2e stranduitje van dit jaar.. Kun je nagaan hoe blij onze kudde was toen we door de poorten van ons project naar buiten liepen. Als ze het woord kenden zouden de jongens waarschijnlijk FREEDOOOMMM schreeuwen. Dat zou ik ook gedaan hebben als ik een Don Bosco boy was, je zit echt íedere dag in exact het zelfde schema en je komt het terrein niet af. Hoe dan ook, we gingen dus naar het strand met de kids. Zaterdag met de jongste helft en zondag met de oudste. We vertrokken zaterdag rond half 5 te voet naar het busstation, waar we dan voor de eerste keer op een stadsbus stapten. We hebben deze ervaring de "plofkip experience" gedoopt. Geloof me, je wordt er spontaan vegetariër van. Wat voelde als een uur lang zaten we opgekropt zonder bewegingsruimte in de hitte, met weet ik veel hoeveel zwetende Indiërs. Toch vond ik het leuk om mee te maken, er hing namelijk een leuke vibe: Tamil hits dreunden LUID de bus door en alle ramen stonden open waardoor je haren constant op de beats mee konden dansen. Ook was het een mooi plaatje: alle mensen om je heen, de zon die van alle kanten door de raampjes naar binnen viel en het kleurrijke Pondicherry dat echt veel te snel langs je schoot (hoe hebben we ook alweer niks tot moes gereden?). Het had allemaal toch wel iets waardoor ik dit nog een keer zou ondernemen. We stapten uit bij het park in white town, een straat verwijderd van het strand. Hier mochten de jongens spelen in een speeltuin: met zn tienen op een wipwap, 50 jongens die echt veel te dicht op elkaar de glijbaan afknallen enz enz. De stouteriken zijn erin geslaagd om alles in die speeltuin gevaarlijk te laten lijken, Ik heb mezelf er tig keer op betrapt dat ik NOOO BE CAREFUL stond te roepen, ondanks dat dat niks uithaalde. Iedereen kon daarna godzijdank wel heelhuids mee wandelen naar het strand, waar een lekker windje vanaf de zee ons heel gelukkig maakte. We waren flink oververhit van de intervaltraining die de jongens voor ons verzorgden op de weg daarheen; ze konden niet wachten! Op het strand hebben we een heel stuk langs het water gelopen met duizend andere toeristen (waarvan er misschien drie uit Europa kwamen), het was inmiddels donker toen we bij de tweede speeltuin aankwamen die langs rock beach lag. De jongens mochten nog een half uur hun leven riskeren en toen moesten we toch echt weer terug keren, we waren al heel laat en iedereen zou nog door ons op snacks getrakteerd worden. Alle jongens kregen bij het park 2 zoete rijst/graan-achtige ballen die serieus best lekker waren, dit was duidelijk het hoogtepunt van de dag voor ze, snacks winnen altijd. Leuk om verbaasd te worden van de stilte die deze rijstdingen ons schonken. Na de snacks namen we de bus terug, we waren pas om 22 u thuis om snel wat te eten, onszelf te wassen en daarna ons bed in te ploffen. De zondag ochtend was er een evenement bij de kerk hier in de buurt. We zijn met alle jongens door de hitte daarheen gestampt zodat zij mee konden doen aan alle spellen die daar op waren gezet. Met tickets kon je mee doen aan een spelletje, als je won kreeg je een kaartje. Met die winstkaartjes konden de jongens prijzen 'kopen'. Ze vonden dat natuurlijk helemaal geweldig, toen we terug kwamen op het project rond 10 u hielden alle jongens hun portretten van Jezus, pakjes kaarten, pennen enz. in de lucht zodat Father Maria kon zien hoe goed zij hun best gedaan hadden. Het eind van de dag liep eigenlijk gelijk aan de zaterdag, we namen de oudere jongens met dezelfde bussen en route naar het strand. Alleen stopten we niet bij speeltuinen; deze groep was daar toch iets te oud voor. In het park werd ff gechillt en op het strand zijn we over de stenen naar een mini strandje geklauterd om een reusachtige golf over ons heen te krijgen en plakkerig verder te kunnen sjokken. We waren veel eerder weer terug bij het park om rijstballen te halen. Het was pas donker toen we bij de bushalte stonden te wachten op een bus die niet vol zat (het was iets na 18 u, ook in India is het dan spitstijd). Na 4 bussen wachten kregen we onze rit terug. Iets voor het avondeten zaten Mascha en ik in onze kamers uit te puffen, we zijn na het eten vroeg naar bed gegaan Op dit moment is het weer even op zijn Indiaas, we zitten nu alweer in onze derde niks-te-doen-ochtend en hopen nu toch echt snel met onze lessen te kunnen beginnen.. Father Maria bespreekt het vandaag écht met het hoofd van de school zei hij! Maarja, dit was al wel de 5e keer dat hij dat ons beloofde. Verder helpt Father Felix ons in een soortgelijk tempo met het vinden van een goede investering met ons sponsorgeld. Het zijn de downsides van op een project in India zitten, niks wordt geregeld ;). We mogen toch niet zeuren, hierheen gaan voelt tot nu toe nog steeds als de beste keuze die ik had kunnen maken voor mijn tussenjaar. Jullie horen wel weer van me!
Hieronder staan een aantal actie foto's van onze dans bij Chinna's verjaardag, de vierde geeft een beetje een idee van hoe je dansen met een sari zou kunnen ervaren ;). Ook is er een foto met onze lieve kok Rose, zij heeft ons weer met veel liefde in die ellende doeken gehesen.
Ps: deze post is via mijn mobiel online gezet, vandaar dat er niet meer foto's zijn... De wifi had het heel zwaar met Mascha's laptop vandaag 😋😂. Gelukkig heeft mascha nog wel wat andere foto's op haar nieuwe blog staan! Je kunt deze bezoeken door op de knop 'Mascha's Blog' te klikken bij INFO.
